...................................................

 

สามเณร คือ "เหล่ากอ สมณ" 

คือ "หน่อ(เนื้อ)" นาบุญ

แห่งพระพุทธศาสนา

​

คือ "ราก(แก้ว)" ศาสนปฏิปทา 

เติบโตมาเป็นภิกษุบริสุทธิคุณ

 

"สงบ(บาป)" หยาบหม่นในกลจิต

เพียรพิชิตนิวรณ์วายไม่หมายคุ้น

​

ดับวัฏฏสังสารบันดาลบุญ

ต้นดรุณกล้านิพพานสืบสานธรรม

​​​

...................................................

​

​

สามเณรราหุล  

สามเณรรูปแรกในพระพุทธศาสนา 

บวชเมื่ออายุ 7 ปี บรรลุอรหันต์อายุ 20 ปี 

​

ราหุล คือ พระโอรสของพระนางยโสธราและเจ้าชายสิทธัตถะ

(ก่อนทรงผนวชและตรัสรู้เป็นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า)

​

เมื่อราหุลอายุ 7 ปีได้ตรัสขอพระราชสมบัติจากพระราชบิดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเห็นว่าอริยทรัพย์ประเสิรฐยิ่งกว่าโลกียทรัพย์หรือทรัพย์สินเงินทอง จึงทรงตรัสให้ราหุลออกบวช

​

เมื่อบวชแล้วก็เป็นผู้ว่าง่ายอยู่ง่ายไม่ถือตนว่าเป็นโอรสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและมีความเคารพในพระสงฆ์เป็นอย่างยิ่ง มีอุปนิสัยใฝ่ศึกษา

​

ท่านได้กอบทรายเต็มกำมือแล้วตั้งจิตอธิษฐานว่า "ขอให้ได้ฟังคำแนะนำสั่งสอนจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอุปัชฌาย์ให้ได้มากเท่ากับเม็ดทรายในกำมือ"

​

ด้วยเหตุนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงยกย่องพระราหุลว่าเป็นเอตทัคคะ(ผู้ประเสิรฐสุด)

ในด้านผู้คงแก่เรียนใฝ่การศึกษา

​

......................................................

​

ความหมายพจนานุกรม

ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๔๒ ได้อธิบาย

สามเณร คือ ผู้ดำรงเพศอย่างภิกษุ 

แต่สมาทานศีล๑๐ เรียกสัั้นๆ เณร

​

......................................................

​